Czasy piastowskie
Tam, gdzie rzeka Łeba wpada do Bałtyku, na północny-zachód od dzisiejszej miejscowości Łeba, od dawna znajdowała się słowiańska osada rybacka również zwana Łeba. Pomorze podlegało wówczas władzy samodzielnych książąt pomorskich. Wnet jednak miecz Piastów wcielił tę prastarą ziemię słowiańską, w granicę Królestwa Polskiego.
Czasy krzyżackie
Krzyżacy, sprowadzeni do Polski przez księcia mazowieckiego Konrada, napadli i zajęli Pomorze Gdańskie w roku 1309. Łeba dostała się pod panowanie Krzyżaków. z tego to okresu datuje się pierwsze wiadomości historyczne o Łebie. W roku 1357 komtur gdański założył z polecenia Wielkiego Mistrza Zakonu – Winfrieda, nową Łebę na prawym brzegu rzeki. Osiedlu temu nadał prawa niemieckie i sprowadził do niego niemieckich kolonizatorów. w tym roku wydzielił on także ówczesnemu proboszczowi łebskiemu ziemię na gospodarstwo. z zatem już wtedy istniała świątynia niedaleko dzisiejszej Łeby. Była to dosyć okazała budowla z cegieł.
Czasy Reformacji
Bardzo wcześnie, bo już w roku 1521 – czyli cztery lata po wystąpieniu M. Lutra, Łeba przeszła w ręce protestanckie, z kościół katolicki stał się zborem protestanckim. Ksiądz katolicki musiał Łebę opuścić, by wrócić dopiero po czterech wiekach. Tymczasem słowiańskiej Łebie (po zachodniej stronie rzeki) i krzyżackiej osadzie (po wschodniej stronie rzeki) zagrażały wielkie niebezpieczeństwa od morza. Fale morskie coraz silniej podmywały wybrzeże, morze nieustannie zbliżało się do obu osiedli. Wreszcie po nadzwyczajnej silnej burzy w roku 1570 opuszczono zagrożoną osadę. Założono na innym miejscu dzisiejszą Łebę. Opuszczone osiedle zostało częściowo pochłonięte przez morze, z częściowo zasypane przez wędrujące wydmy.
Budowa nowego kościoła
Gdy kościół Św. Mikołaja chylił się ku upadkowi rozpoczęto budować nowy w roku 1590. Część materiału budowlanego wzięto ze starej świątyni. Ze średniowiecznej budowli pozostała reszta muru starej świątyni – jedyny dowód istnienia starej Łeby (ruiny murów przy PTTK nad morzem). Jednak i nowy kościół wybudowany w dzisiejszym miejscu nie istniał długo. 10 lipca 1682 roku o godz. 14.00 rozpętała się nad Łebą silna burza. Piorun uderzył w dach kościoła, który spłonął wraz z plebanią i kilkoma domami. Rok później – w 1683 – ówczesny pastor kościoła sprowadził budowniczego z Gdańska, polecając mu wybudowanie nowej świątyni na miejscu starej. Zbudowano podobny, jedynie nieco szerszy i wyższy kościół. Wieża nowego kościoła została wykończona w roku 1685. Sprowadzono do niej dwa dzwony z Gdańska. 3 marca 1761 roku wieża zawaliła się. Dwa lata później wybudowano nową wieżę. w roku 1791 mieszkaniec Łeby darował kościołowi organy, które służyły 40 lat. w roku 1833 kupiec z Bordeaux, pochodzący z Łeby, sprowadził nowe. Minione wieki pozostawiły na kościele ślady zniszczenia. Gruntowny remont przeprowadzono w 1860 roku, przy czym uległy zniszczeniu pamiątki, jakie kościół posiadał. Także w tym roku zakupiono trzy nowe dzwony. Ponownie odnowiono kościół w roku 1912. Sprowadzono trzecie z kolei organy. Rok 1933 był szczególnie ważny dla tutejszego kościoła. w tym roku bowiem minęło 250 lat od chwili, kiedy w miejsce spalonego kościoła rozpoczęto budować nowy.
Przybycie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
Po przejściu frontu w 1945 roku Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej zaczęli szukać odpowiedniego miejsca na klasztor na Pomorzu. w tym celu o. prowincjał B. Wilkowski wysłał o. Cieślika do Szczecina. Ten zaś w czasie podróży pociągiem dowiedział się, że wspólnota katolicka w Łebie oczekuje na kapłana. O. Cieślik przybył do Łeby w sierpniu 1945 roku. Mieszkańcy zgotowali mu entuzjastyczne przyjęcie. Wielu z nich płakało na widok katolickiego kapłana. O. Cieślik wrócił zatem do Poznania po niezbędne sprzęty i szaty liturgiczne i wraz z br. A. Kubiaczykiem powrócił do Łeby. Rozpoczyna się organizowanie od podstaw całego duszpasterstwa oraz życia liturgicznego w parafii. Po remoncie sali sportowej, tam o. Cieślik odprawia Msze św. dla około 50 osobowej grupy katolików. w maju 1946 roku władze państwowe przekazują wspólnocie katolickiej kościół poprotestancki. Po 425 latach, 11 maja 1946 roku, ponownie powstaje rzymsko – katolicka parafia z kościołem WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY. 19 maja 1946 roku, po nieznacznych przeróbkach dawnego zboru protestanckiego, dokonano poświęcenia kościoła. W tym samym roku mają miejsce jeszcze dwa inne ważne wydarzenia: przybycie do Łeby Sióstr Służebniczek oraz zmiana proboszcza, którym zostaje o. Górzyński. Przyczynił się on do materialnego rozwoju parafii oraz jej życia religijnego.
Dzień dzisiejszy
Obecnie proboszczem parafii w Łebie jest o. Adam Jaworski OMI, a sam dom od wielu stał się miejscem letniego wypoczynku polskich Oblatów. W okresie letnim Oblaci prowadzą szeroko zakrojoną akcję ewangelizacyjną wśród przebywających w Łebie wczasowiczów. Codziennie odprawiane są m. in. Msze św. z konferencją o tematyce religijnej. Przez wiele lat w te wysiłki ewangelizacyjne włączał się klerycki zespół muzyczny “Gitary Niepokalanej”, który koncertował w Łebie na przełomie lipca i sierpnia. Dziś w sezonie wakacyjnym, oprócz wczasorekolekcji, organizowany jest Letni Festiwal Organowy, z cyklem koncertów muzyki organowej i kameralnej. Organizowane są także wieczory uwielbienia, podczas których jest czas na wyciszenie, modlitwę, ale i uwielbianie Boga śpiewem.